Historia
Od ponad 50 lat, do pięknej stanicy harcerskiej St Briavels tysiące polskiej młodzieży przybywa na kolonie, obozy, złazy i kursy – każdy wyjeżdża oczarowany pięknem tego niezwykłego ośrodka. Stanica Harcerska St Briavels mieści się nad rzeką Wye, na granicy Anglii i Walii. Stanicę otaczają góry, a sama posiadłość to około 5 hektarów (12 akrów) ziemi, na której, pośród lasów i łąk stoi stary, na biało malowany dworek wybudowany w XIX wieku. Stanica stoi po angielskiej stronie rzeki Wye, a widok ze stanicy to lasem pokryte góry i mała wioska Llandogo, stojąca po walijskiej stronie rzeki.
Po zakończeniu II Wojny Światowej na terenie Wielkiej Brytanii zostało tysiące Polaków którzy nie mogli wrócić do Ojczyzny. Osiedlając się w różnych częściach wysp brytyjskich, zaczęli od nowa tworzyć swoje życie. Harcerstwo kontynuując swoją młodzieżową działalność przedwojenną, zaczęło tworzyć nowe jednostki harcerskie tam, gdzie znajdowała się polska młodzież. W południowej Anglii powstał Hufiec Szczecin, w tym czasie gromadząc zarówno chłopców jak i dziewczynki.
W 1952r. harcerze z Hufca Szczecin zaczęli obozować na łąkach w dolinie rzeki Wye. Pierwszą kolonię dla 11 zuchów, zorganizowano w 1955r. w pobliskim małym domku Prospect Cottage. Już następnego roku potrzebne było o wiele większe pomieszczenie, więc wynajęto od lokalnego farmera za niewielką opłatą stary dworek wówczas znany jako Woodside House. Życzliwą pomoc w zwożeniu potrzebnego sprzętu obozowego, łóżek do stanicy i innych materiałów, udzieliło wojsko amerykańskie, które likwidowało swoje ośrodki na wyspach brytyjskich.
W 1961r. okazało się, że budynek z otaczającym terenem jest na sprzedaż. Harcerstwo nie miało własnych funduszów na kupno terenu i budynku. Jednak znaleźli się ludzie dobrej woli, którzy widzieli ogromny potencjał własnej stanicy służącej młodzieży harcerskiej. Druhna hm. Irena Mydlarzowa podarowała część pieniędzy z odszkodowania które dostała od państwa zachodnioniemieckiego za pobyt w obozach koncentracyjnych. Druh hm. Władysław Ciechan udzielił pokaźnej, długoterminowej, bezprocentowej pożyczki. Ludzie składali skromne dotacje, tyle na ile mogli sobie pozwolić. Reszte sumy potrzebnej wypracowano organizując imprezy, zabawy, loterie. Stanicę zakupiono w styczniu 1962r. i pierwszy „roboczy” weekend odbył się 4ego marca. Na takie robocze weekendy dojeżdżali ludzie regularnie ponad rok i doprowadzili teren i budynek stanicy do wstępnego porządku. Uroczyste otwarcie pierwszej stanicy harcerskiej na terenie Wielkiej Brytanii odbyło się 4ego sierpnia 1963r. Gościem Honorowym był gen. Tadeusz Bór-Komorowski, a poświęcenie dokonał ks. infułat Bronisław Michalski. Od tego czasu stanica znajdująca się na terenie działalności Hufca Harcerzy „Szczecin” i powstałego w 1963r. Hufca Harcerek „Pomorze” służy zuchom, harcerkom i harcerzom ze wszystkich jednostek harcerskich w Wielkiej Brytanii.
Przez ponad 50 lat głównym opiekunem stanicy byli harcerze i instruktorzy z Hufca Harcerzy „Szczecin”. Przy pomocy harcerek i instruktorek z Hufca harcerek „Pomorze” oraz przyjaciół z innych hufców, rodziców młodzieży harcerskiej i wielu ludzi dobrej woli, którzy bezinteresownie poświęcali swój czas, stopniowo polepszyły się warunki nie tylko w samym budynku, ale i na placach obozowych. Na terenie stanicy powstała grota Matki Boskiej „Wygnanki”, obelisk ku pamięci żołnierzom poległym pod Monte Cassino i dzwonnica ku pamięci długoletniego kapelana „Szczecina” ks. dra hm. Edwarda Rytko. Na sąsiednim terenie znajduje się kaplica pw. Jezusa Miłosiernego zbudowana za pieniądze prof. dra Władysława Zycha, o którą harcerstwo dba i z której regularnie korzysta.
Na terenie Stanicy Harcerskiej St Briavels odbywały się rok rocznie kolonie dla zuchów i obozy harcerskie. Zorganizowano się też 6 większych zlotów harcerskich, wiele kursów kształcenia oraz kilka światowych konferencji instruktorskich. Stanica regularnie wynajmowana była innym organizacjom i szkołom.
Przez ponad 50 lat Stanica Harcerska St Briavels służy jako baza dla harcerskiego wychowania młodzieży. Dzięki ofiarnej pracy wielu ludzi z grona harcerskiego, jak i jego przyjaciół, mamy majątek, z którego jesteśmy bardzo dumni. Zależy nam na tym, aby służył następnym pokoleniom młodzieży harcerskiej.
